Wyobraźmy sobie człowieka, statystycznego mieszkańca wielkiego, europejskiego miasta, zatrudnionego w korporacji, któremu od kilku miesięcy, nieprzerwanie, codziennie w godzinach pracy ukazuje się duch zmarłej przed laty babci. Pracownicy biura, zaniepokojeni faktem, że ich kolega rozmawia z niewidoczną dla nich osobą, sugerują mu wizytę u specjalisty. W tym momencie następuje przekroczenie granicy szaleństwa, które w kulturze zachodniej odbywa się w zaciszu gabinetu lekarskiego, a dokładniej w momencie kiedy psychiatra wpisuje na karcie pacjenta odpowiedni kod klasyfikacji ICD-10. Jeżeli zaś wspomniana korporacja funkcjonowałaby zgodnie z normami kultur tradycyjnych czy też plemiennych, to ów człowiek zyskałby sobie szacunek i poważanie współpracowników, jako kontaktujący się ze światem nadprzyrodzonym „wybraniec”, co mogłoby przyczynić się do jego awansu zawodowego – uzyskałby rekomendacje na stanowisko zakładowego szamana. Przytoczony przykład pokazuje, że granice pomiędzy ustalanymi przez współczesną naukę kryteriami normy i patologii są, jeżeli wziąć pod uwagę czynnik kulturowy, niezwykle trudne do zarysowania. Książka stanowi wkład w badania nad tymi właśnie zjawiskami psychicznymi, których zdefiniowanie w kategoriach normy i patologii zależy w dużej mierze od środowiska kulturowego. Artykuły w niej zebrane podejmują problematykę relacji pomiędzy religią i kulturą a zdrowiem psychicznym, przedstawiają przykłady ekstremalnych przejawów życia religijnego (opętanie, asceza, zażywanie środków psychodelicznych), a także eksplorują zagadania związane z występowaniem treści religijnych w procesie psychoterapii.  

źródło opisu: http://sklep.wydawnictwosacrum.pl/index.php/produk...(?)
źródło okładki: http://wydawnictwosacrum.pl/strona-g%C5%82%C3%B3wn...»