Literatura estońska ukształtowała się w środowisku chłopskim, zrodziła się w izbie i karczmie i taka rustykalna wyszła ze wsi, w bardzo konkretnie umiejscowionej pod bladym słońcem północy. Immanentnie naznaczona nordycką surowością i przesiąknieta protestanckim pragmatyzmem nie była i wciąż nie jest w znacznej mierze obciążona uciążliwymi i permanentnymi ambicjami zmieniania, a tym bardziej ulepszania całego świata. Kultywuje swoisty inflancki pragmatyczny romantyzm, gdyż cechują ją: silna i serdeczna więź z ojczystką naturą, rodzimym krajobrazem, oraz permanentna służebność wobec powołania, jakim jest literacki zapis i świadectwo dziejów narodu. Jej zewnętrznym wyróżnikiem jest wierność realiom geograficznym i przyrodniczym.

Fragment Wstępu  

źródło opisu: http://www.marszalek.com.pl
źródło okładki: http://www.marszalek.com.pl