Pisząc, w miarę chronologicznie, szkice o literaturze Łotwy, o jej dziełach i losach, prezentując najciekawszych i najistotniejszych protagonistów, napotykamy trudności warsztatowe szczególnego rodzaju. Z uwagi na specyfikę dwujęzyczności tej literatury musimy prowadzić narrację dwutorowo i równolegle jednocześnie. Stąd wywód wydać się może nieco zaciemniony, ale te obie wody płynące obok siebie i nawzajem się zasilające: główny nurt to rzeka bardziej zasobna i wytrwała: język łotewski (dolnołotewski/bałtyckołotewski) i meandrujący strumyk; język łatgalski (górnołotewski). Oczywiście nie jest to zjawisko tak zupełnie unikalne, na podobne trudności z nadmiarem bogactwa cierpią np. badacze literatury czterojęzykowej Szwajcarii.  

źródło opisu: http://armoryka.otwarte24.pl/84,Historia-literatur...(?)
źródło okładki: http://armoryka.otwarte24.pl/84,Historia-literatur...»