Gdyby wszyscy ci, krórzy obiecują nam pomóc, mówią o naszym szczęściu i bezpieczeństwie, rzeczywiście dotrzymywali swych obietnic, ludzie staliby się bezgranicznie szczęśliwi. Ale tak nie jest. Kto bowiem szuka oparcia w innych, a nie w sobie samym, oddaje się iluzji, czemuś, co nigdy nie może być spełnione. Dlatego każdy z nas ma pełne prawo myśleć bardziej o sobie niż o innych.

Oczywiście, realizując w codziennym życiu sztukę bycia egoistą, wzbudzimy niechęć tych, którzy chcą nas wykorzystać do własnych celów. Czy jednak nie jest lepiej narazić się na brak sympatii ze strony kilku osób, niż zrezygnować ze swego osobistego szczęścia?