Najnowsza książka Roberta Dessaix jest zbiorem esejów i szkiców, w których autor nie ukrywa, że znajduje przyjemność w zajęciach przez wielu odsyłanych do lamusa – klasycznej sztuce konwersacji, studiowaniu map czy też w oddawaniu się budującej bezczynności.

Poddaje rozważaniom naszą potrzebę podróżowania, sam często jej ulega, odwiedzając chociażby Damaszek i miasta na Dalekim Wschodzie Rosji, a czyni to na wzór dawnych podróżników i odkrywców nieznanego, którzy na szlaku swoich wędrówek poszukiwali również siebie. Śledzi, co o kosmopolitycznej niegdyś Aleksandrii pisali inni: Durrell, Forster, Kawafis.

Z kolei w szkicach będących materiałem do felietonów radiowych i artykułów publicystycznych, autor patrzy również na swój kraj – krytycznie, choć nie bez ciepła.

Robert Dessaix kocha i szanuje język; jest znawcą literatury, ale inspirująca jest dla niego nawet lektura rozmówek dla turystów. Jego eseje o współczesnym języku stają się kolejną wędrówką po postmodernistycznym świecie zmienionych – nie zawsze na lepsze – pojęć.