„Humorystyczna pieśń ludzkości”, jak nazwał Mann swe najobszerniejsze dzieło, uznana została za manifestację optymizmu. W pierwszych rozdziałach Józef jest młodzieńcem, w ostatnich – człowiekiem u progu starości. Ma wówczas za sobą doświadczenie śmierci – metaforyczną i dosłowną podróż do krainy umarłych (taka nazwę nosi w powieści Egipt). Osiągnął dojrzałość, wyrzekł się na zawsze pychy. Mann kończy swą historię śmiercią i pogrzebem Jakuba (niesamowity opis mumifikacji zwłok zmarłego). W epilogu starzejący się Józef przebacza swoim braciom. Doznane zło zamienia się w dobro. Jest bowiem w mocy człowieka czynić dobro.  

źródło opisu: Literatura powszechna według Jana Tomkowskiego, P...(?)
źródło okładki: Zdjęcie autorskie