Tytułowe Ka to jedno z imion Pradżapatiego, pana wszelkiego stworzenia, oznaczające dosłownie „kto?”. Już samo takie znaczenie sugeruje tajemnicę i wielokształtność tej mitologii, którą Calasso przedstawia w na poły zbeletryzowanym ujęciu. Jej ambiwalencja polega na „wirtualności”, opowiadane historie dzieją się niejako w umyśle, a w tekstach źródłowych ta sama postać często występuje już to jako bóg, już to jako stan umysłu czy nazwa określonego obrzędu. Calasso dokonuje pewnej systematyzacji i wyboru, a czytelnik otrzymuje w wyniku tom o fascynującej urodzie i wielkiej przydatności poznawczej. W literackim „zbliżeniu” zapoznaje się z losami takich postaci z „Rigwedy” i „Mahabharaty”, jak Brahma, Śiwa, Wisznu, Kriszna czy orzeł Garuda (otwierająca tom wizja jego lotu to wyżyny literackiego kunsztu). Ostatnia część poświęcona jest Buddzie. Zagadkowy świat duchowy, którego bogowie są tylko częścią, i to wcale nie najważniejszą, w poetyckiej opowieści Calassa buduje się zgodnie ze starą indyjską sentencją „świat jest jak odcisk pozostawiony przez opowiedzianą historię”. Oszołomiony lekturą „Ka” czytelnik mógłby nawet zapytać: czy aby świat nie jest niczym więcej niż takim odciskiem?  

źródło opisu: http://czytelnia.onet.pl/0,33106,0,1,nowosci.html