Pierwszą publikacją książkową Krzysztofczyka był wydany w roku 1997 tom "Kiedy kos przestaje śpiewać", w którego dwóch częściach autor pomieścił dwadzieścia jeden opowiadań. Najczęściej krótkie, nowelistyczne formy prozatorskie tego tomu - mimo dużego zróżnicowania tematycznego - dowodzą nadzwyczaj konsekwentnego, integralnego zamysłu twórczego pisarza. Opowiadania Zasmole i Szmaciana lalka okalają tematyczną ramą kompozycję tego tomu eksponując jeden z zasadniczych motywów pisarstwa Krzysztofczy..ka - wojnę, która staje się moralnym wymiarem pamięci, niezagojoną raną sumienia jej ofiar. Wojna przywoływana jest w debiutanckim tomie Krzysztofczyka jako kataklizm niosący śmierć najbliższym (Zasmole, Ojciec Szczepan), czas podejmowania najtrudniejszych decyzji moralnych (Zwierzyniec, Postanowienie), okrutny świat dzieciństwa (Czika, Szmaciana lalka), okoliczność, która ludziom małym duchem może przynieść korzyści materialne (Natan) i jest wreszcie wojna rozumiana jako wyzwanie rzucone historycznemu fatalizmowi przez hart ducha (Słup soli). Czasy współczesne, portretowane przez Krzysztofczyka w tomie "Kiedy kos przestaje śpiewać", to świat skarlałego ducha, degradacji człowieczeństwa, rozpaczliwej samotności, zdradzonej miłości rodzicielskiej (Kochany Walusiu Mój!, Kiedy kos przestaje śpiewać, Przekleństwo, W cieniu jesionu, Święcone na pół). Kondycję współczesnego człowieka szkicują ponadto opowiadania osadzone w realiach wiejskich, gdzie namiętności nie tłumią ani pretensje kulturalne, ani cywilizacyjny fałsz (Przekleństwo, Autostrada, Teraz tam zostaniesz).