Opowieść o miłości, rozłące i tęsknocie, łącząca dokument i literaturę. Jej podstawą fabularną są odnalezione po latach listy dziadków autorki z czasów pierwszej wojny światowej. Korespondencja obejmowała swym zasięgiem teren między Poznaniem a frontem wschodnim na Mazowszu i nad Niemnem.

Opierając się na opowieściach rodzinnych, odwołując się do opracowań historyków i materiałów z ówczesnej prasy wielkopolskiej, a także ilustrując tekst archiwalnymi dokumentami, zdjęciami i pocztówkami, autorka odtwarza obraz Poznania z lat 1914-1915. Przedstawia miasto z całym jego kolorytem i mentalnością mieszkańców. Język powieści zachwyca zderzeniem współczesnej polszczyzny literackiej z archaizmami i pełną germanizmów gwarą wielkopolską. Książka otrzymała nagrodę w VI edycji konkursu im Józefa Łukasiewicza dla najlepszej książki o Poznaniu Posnaniana 2003.