Książka wydana przez Galerię Ślendzinskich w Białymstoku oraz Muzeum Wojska w Białymstoku z okazji 70. rocznicy wybuchu powstania w gettcie białostockim.
Książka to skromne wydawnictwo zawierające trzy duże teksty. Daniel Boćkowski opisuje, jak wyglądało życie białostockich Żydów pod okupacją sowiecką w latach 1939-41. Porusza różne wątki, m.in. pisze o nacjonalizacji majątków, handlu, życiu artystycznym i szkolnictwie, represjach i kolaboracji.
Ewa Rogalewska skupia się na następnym okresie w historii żydowskiego Białegostoku - życiu w białostockim getcie w latach 1941-43. Opisuje pierwsze akty terroru, jak wyglądała codzienność i organizacja wewnątrzgettowej administracji, czyli Judenratu, jakie były kontakty z Polakami, likwidacja getta i samo powstanie.
Ewa Sadowska z kolei w rozdziale "Epilog historii białostockich Żydów - okres powojenny" przypomina, jak wyglądało życie po Zagładzie, historie osób, którym udało się ocaleć i którzy próbowali przetrwać represje roku 1968. Po społeczności żydowskiej, która kiedyś stanowiła większość w Białymstoku, właściwie nie został nikt. Ci, co przetrwali wojnę, wyjechali. Szymon Bortnowski, ostatni białostoczanin czujący się Żydem, zmarł w 2000 roku.  

źródło opisu: http://bialystok.gazeta.pl/bialystok/1,126517,1445...(?)
źródło okładki: Muzeum Wojska w Białymstoku