W obszernym dorobku Isaaca Bashevisa Singera, najsłynniejszego powojennego pisarza żydowskiego tworzącego w jidysz i laureata Nagrody Nobla, szczególne miejsce, obok powieści, zajmują opowiadania. Zdaniem wielu krytyków to właśnie w opowiadaniach w sposób najpełniejszy objawia się narratorskie mistrzostwo pisarza. W zbiorze szesnastu opowiadań zatytułowanym Krótki piątek Singer w środku Nowego Jorku wskrzesza nagle świat tańczących chasydów, diabłów, aniołów i zwykłych, prostych ludzi, których senną i szarą egzystencję zakłócają czasem zupełnie nieprawdopodobne wydarzenia. Tan korowód bohaterów o ziemskiej i nieziemskiej proweniencji przewija się na kartach omawianych opowiadań. Pisarz, jak w każdym swoim utworze, zawiera w tym tomie metafizyczne treści i zadaje ustami bohaterów odwieczne pytania o istotę bytu, pomiędzy którymi kryje się elementarna prawda: przepaść dzieląca Amerykę i galicyjską wioskę można wypełnić własną wyobraźnią, jeśli tylko uwolni się ją od przekleństwa niepamięci.