Książę zapragnął poślubić prawdziwą księżniczkę. Nie mógł poznać żadnej damy, która spełniłaby jego wymaganie. Pewnego dnia księżniczka szukała schronienia w domu księcia. I oczywiście je uzyskała. Jednak królowa poddała księżniczkę próbie prawdziwości. Musiała ona spędzić noc na ziarnku grochu ukrytym pod niezliczona masą materacy i pierzyn z puchu. Rano okazało się, iż jej delikatne niczym płatek rózy ciało pokryte jest siniakami. Książę nareszcie zaspokoił pragnienie biorąc za żonę posiniaczona księżniczkę. Gdyż według jego mądrej matki tylko prawdziwa księżniczka wyczuje ziarnko grochu pod tyloma miękkościami i jeszcze nabawi się czarnych siniaków z jego powodu.