Barwny kalejdoskop sylwetek londyńskiej i nowojorskiej emigracji, komentarze do aktualnych wydarzeń politycznych, opinie o twórczości wybitnych postaci literatury polskiej, m.in. Miłosza, Czapskiego, Tuwima, Wańkowicza, sprawy osobiste obu przyjaciół - to tylko wybrane tematy, o których piszą do siebie Jan Lechoń i Mieczysław Grydzewski, z właściwym sobie stylem, pełnym pasji, bezkompromisowym, często drapieżnym. Grydzewski i jego londyński tygodnik to symbole emigracji niezłomnej i nieprzejednan..ej. Zapomniany i niedoceniony redaktor Wiadomości, niesłusznie pozostający w cieniu Jerzego Giedroycia i paryskiej Kultury, odsłania się w tej fascynującej korespondencji w całej pełni. Druga strona dialogu to otoczony legendą Jan Lechoń, jeden z najwybitniejszych poetów polskich XX wieku, jego intrygująca osobowość i meandry twórczości. Listy Lechonia do Grydzewskiego przez wiele lat uchodziły za bezpowrotnie zaginione. Ich odnalezienie przez Beatę Dorosz przywraca piśmiennictwu polskiemu niezwykle cenny dokument, dzięki któremu poznajemy ciekawy wizerunek Lechonia-epistolografa. Obszerne komentarze do listów są owocem żmudnej i odkrywczej pracy badawczej; odwołują się do bogactwa lektur i materiałów źródłowych, wykorzystują informacje często zaczerpnięte z archiwaliów dotychczas nieznanych. Beata Dorosz, badaczka życia i twórczości Jana Lechonia, jest m.in. autorką książek: Księga gości Jana Lechonia (1999), Lechoń i Tuwim - dzieje trudnej przyjaźni (2004), wyborów jego twórczości: Lechoń nowojorski (1999), W mym sercu jako w bursztynie (2003), i w jęz. angielskim Evening on the Hudson (2005). Zrealizowano w ramach Programu Operacyjnego Promocja Czytelnictwa ogłoszonego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.