Listy do różnych adresatów: do Marii i Józefa Czapskich, Jana Kotta, Czesława Miłosza, Marii i Stanisława Stempowskich, Wiktora Weintrauba, Józefa Wittlina

"Jerzy Stempowski był już przed wojną legendą, jako człowiek nie mniej niż jako pisarz. Na emigracji jego autorytet uległ jeszcze wzmocnieniu. Stał na uboczu, ale z jego zdaniem liczyli się wszyscy [...]. To chyba pasja rozmowy-dialogu powoduje, że Stempowski jest uważany za najwybitniejszego polskiego epistolografa XX wieku."(Wojciech Karpiński)

"Zadomowiony od dziecka w klasykach łacińskich i francuskich, będący u siebie nie tylko w tym ostatnim Paryżu, na który się zżymał, ale i dawnym, tej stolicy świata. A także w Niemczech, w Austrii i nawet w Belgradzie, którego historię także odkrywał. W ziemi berneńskiej, którą tyle razy przemierzał, odkrywał ślady dawnych gościńców. Był jak gdyby po imieniu z wszystkimi drzewami w swoich wędrówkach 'niespiesznego przechodnia'. Był Europejczykiem jak niewielu nawet z jego i następnego pokolenia, a jednak w szumie tych wszystkich rzek, w które się wsłuchiwał, słyszał szum Dniestru. Był 'stamtąd', ale od początku i aż do końca, był zawsze 'stąd'. I najbardziej 'stąd' był i został w swoich listach."(Jan Kott)