Litość przeciwko litości jest powieścią psychologiczną, przy czym Piovene okazuje się w niej nie tylko psychologiem, ale i moralista: nie tylko analizuje, ale osądza i potępia. Książka jego jest wielkim oskarżeniem i potępieniem litości wobec innych i siebie jako motywu działania, jako fałszywego odruchu, który, będąc dowodem słabości i nie wypływając z najgłębiej prawdziwej postawy, okazuje się w konsekwencjach fatalną, destrukcyjną siłą, niszczącą i rozkładającą całe życie człowieka, który, dotknięty nią jak rakiem, nie potrafi już żyć prawdziwie. Wojna i okupacja rzuciły problem powieści na tło ogólnoludzkiej katastrofy: człowiek ścigany, zabijany, niszczony przez wroga - łączy się w poczuciu autora z człowiekiem wewnętrznie rozkładanym przez fałszywą litość, który też skazany jest na zagładę. Pietà contro pietà to książka zła i gorzka, rozpaczliwie szukająca przyczyn klęski człowieka i całego współczesnego świata. Zakończona wielkim znakiem zapytania: "Czy będzie kiedykolwiek świat inny?", jest ona przejmującym wołaniem o prawdę uczuć, myśli i postawy wobec siebie i drugich. Napisana w latach 1943-44, jest świadectwem tamtych czasów i stanowi jedną z klasycznych pozycji włoskiej literatury okupacyjnej.