Prezentowana obecnie powieść jest uderzająco trafnie i prawdziwie nakreślonym obrazem pozornej egzystencji trójki bohaterów na barwnym tle Paryża lat dwudziestych.

Eliana, Filip i Henrietta, jak pozbawione wrażliwości manekiny o nieruchomych twarzach, szamocą się w zaklętym kręgu urojonych problemów i błahych przyjemności. Ich wyzute z wszelkich uczuć i głębszych pragnień życie upływa na bezczynnej kontemplacji własnej doskonałości. Znudzeni pragną wyrwać się z pułapki, jaką zastawiła ich niewrażliwość, lecz nie dostrzegają, że jedyną drogą ucieczki jest przełamanie bariery niewzruszonej obojętności, współudział w życiu innych ludzi i otaczającego świata.

Autor dotarł w tej powieści do najgłębiej zazwyczaj skrywanych zakamarków ludzkiej duszy. Z całą bezwzględnością obnażył egoizm fascynujący czystym i nieskazitelnym rysunkiem.  

źródło opisu: Pax, 1985