Matrioszka to dwie zazębiające się w egzystencjalnym błędnym kole opowieści: matki i córki, gdzie generacyjne różnice zatarte są przez powtarzający się problem alkoholizmu w polskiej rodzinie. Historia matki to także historia córki, a ta ostatnia powtarza błędy tej pierwszej. Tytułowa matrioszka, drewnianej lalki, w której wnętrzu znajduje się kolejna drewniana lalka, jest dobitną alegorią fabularnej kompozycji.
Przeploty, nawroty i powtórzenia to podstawowe chwyty retoryczne prozy hipertekstowej, złożonej z połączonych w sieć, rozproszonych elementów. Stąd atrakcyjność tej formuły dla tekstu Marty Dzido, którego zapętloną linearność, kolistość i cykliczną właśnie hipertekst jest w stanie oddać najlepiej.
Jako zbiór olinkowanych stron internetowych, w których pewne słowa przenoszą czytelnika z jednego fragmentu do innego, Matrioszka jest przejrzystą i przyjazną dla czytelnika całością. Dwie główne historie można czytać osobno i linearnie, wówczas odbiorca uruchamia tylko linki „przeźroczyste” (czarne strzałki), odpowiedniki przekartkowywania stron w książce. Poprzez dwa rodzaje specjalnych łączy – zielonych (które wyznaczają trawersowanie pojedynczej opowieści) i czerwonych (które wyznaczają przeskok z opowieści matko do historii córki), czytelnik zaproszony zostaje do eksploracji utkanej przez autorkę sieci tekstu.
HIPERTEKST MATRIOSZKA DOSTĘPNY ZA DARMO NA STRONIE: http://ha.art.pl/matrioszka/start.html  

źródło opisu: http://www.ha.art.pl/wydawnictwo/zapowiedzi/2520-m...(?)
źródło okładki: http://www.ha.art.pl/wydawnictwo/zapowiedzi/2520-m...»