W trakcie czytania, każdy kolejny tekst utwierdzał mnie w przekonaniu, jak ważna jest to książka. Oczywiście, sam Ryszard Przybylski, wielki humanista,jest godny upamiętnienia, lecz autorzy idą o wiele dalej. Odczytują jego myśli, ale proponują niejako ciągi dalsze, kontynuację. Jest tu Przybylski jako człowiek pamięci, miłośnik bytu, znawca tradycji chrześcijańskich i literatury rosyjskiej, znawca klasycyzmu, hermeneuta-polemista. Jest też Przybylski reagujący na swój czas, także poprzez ucieczki na pustynie duchowe i w bliską przyjaźń (Tadeusz Różewicz, Jerzy Nowosielski). Mamy tu różnorodność form i metodologii: od szerokiego spojrzenia do medytacji nad wierszem i do analizy poszczególnych książek-esejów.

z recenzji prof. dr. hab. Piotra Mitznera



Czternaście tekstów składających się na niniejszą książkę prezentuje w sposób niezwykle zajmujący i wieloaspektowy dzieło Przybylskiego, niektórzy autorzy koncentrują się na jednej pozycji (czasem jej fragmencie), inni dążą do szerszych diagnoz i rozpoznań, posługując się kryterium genologicznym bądź problemowym, lub prezentują nieznane dotąd wymiary i konteksty tej twórczości (np. korespondencję z Tadeuszem Różewiczem, okoliczności ostatniego okresu życia Przybylskiego). Ta kalejdoskopowa wielość i różnorodność konsekwentnie odsłania najbardziej wyraziste cechy postawy autora Klasycyzmu czyli Prawdziwego koniec Królestwa Polskiego. Co równie istotne, składająca się na książkę mozaika autorskich głosów jest jednocześnie niezwykle cenną prezentacją różnych eseistycznych szkół, zainspirowanych bez wątpienia dykcją samego Mistrza.

Co wynika z lektury tekstów Przybylskiego? Recenzowana książka dobitnie uświadamia, że jego dorobek, zwłaszcza dziś, to niezwykle ważne zobowiązanie dla polskiej humanistyki, dzieło domagające się podjęcia i kontynuacji. Zebrane szkice inspirują do przedsiębrania własnych hermeneutycznych poszukiwań, a także do stawiania sobie wysokich standardów naukowych i etycznych, co niezwykle cenne we współczesnym świecie nastawionym przede wszystkim na pragmatyczne cele.

z recenzji prof. UŁ dr hab. Krystyny Pietrych