'Je hoeft niet bang te zijn,' mompelde ik. 'Wij horen bij elkaar.' Ik werd helemaal overweldigd door de waarheid van mijn eigen woorden. Dit moment was zo perfect, zo volmaakt, dat er simpelweg niet aan getwijfeld kon worden. Hij sloeg zijn armen om me heen en drukte me tegen zich aan, als zomer...
show more
'Je hoeft niet bang te zijn,' mompelde ik. 'Wij horen bij elkaar.' Ik werd helemaal overweldigd door de waarheid van mijn eigen woorden. Dit moment was zo perfect, zo volmaakt, dat er simpelweg niet aan getwijfeld kon worden. Hij sloeg zijn armen om me heen en drukte me tegen zich aan, als zomer en winter. Ik had het gevoel dat elk zenuwuiteinde in mijn lichaam onder stroo
show less
Log in with Facebook 
