"My z Hirosimy" to powieść o ludziach, dla których tragedią stało się przeżycie atomowej zagłady. Napiórkowski pojechał z pielgrzymką do Hirosimy sądząc, że zastanie świeżą pamięć i gruzy, a zastał bogactwo i zieleń. Ale to tylko dekoracje. W tej pozornej beztrosce i bezpamięci kryje się wciąż żywa tragedia dla tych, którzy przetrwali. Ocaleni, nowa kasta nieczystych, wstydzą się swego przetrwania. Pod odświętnym kimonem kryją się ślady po atomowych poparzeniach, za łagodnym uśmiechem drzemie pamięć o tym, co się dnia 6 sierpnia 1945 o godz. 8.15 ludzkości przydarzyło.
Akcja powieści dzieje się współcześnie w Tokio, Atami, Hirosimie i Kioto. Jej bohaterami są młodzi ludzie obarczeni wszystkimi troskami dzisiejszego świata, kochający i pieniądze, i sztukę, starający się zrozumieć to, co się wokół dzieje. czytelnik wraz z narratorem będzie oglądał japoński dom, świątynie Kioto, ostatnią minę w Hirosimie, portowa spelunkę w Kioto, Pacyfik w okolicach Atami i tłum, który napawa przerażeniem. Weźmie udział w święcie kwitnienia wiśni i zajrzy za ściany szpitali, gdzie do dziś umierają porażeni atomem ludzie.  

źródło opisu: Książka i Wiedza, 1970