Ta powieść uważana jest za całkowicie odrębną propozycję twórczą w dorobku autorki. „(Nie)Boszczyk mąż” bowiem wybija się jako całkowicie odrębna propozycja – i tematyczna, i chronologiczna. Jakby Pani Joanna znów, eksplorując ponownie pisarskie tereny łowieckie współczesności, postanowiła odświeżyć formułę, która przyniosła sławę jej wczesnym powieściom, takim jak „Całe zdanie nieboszczyka”, „Lesio” lub „Wszystko czerwone”. W rezultacie ważnych dla kształtu prozy Chmielewskiej decyzji zaczęły si..ę pojawiać powieści dotąd pod piórem tej akurat twórczyni niespotykane, chociażby poprzez usunięcie z fabuły samej Joanny. W nurcie utworów usiłujących zmiany tonu oraz postaci przywoływanych na kartach dzieł idealnie wprost mieści się również „(Nie)Boszczyk mąż” oraz para młodych, obdarzanych sympatią autorki studentów w osobach kończącego właśnie biologię Konrada Grzesickiego i siostrzenicy grubej Malwiny Wolskiej, czyli Justynki Tarniak. Sama fabuła posiada ogromny potencjał i daje się jeszcze długo eksploatować. Pozostaje więc tylko na serio wziąć ostatnią frazę zapisaną w powieści. Brzmi ona: „chyba koniec”. Przysłówek „chyba” stanowczo domaga się rozwinięcia.