Powieść uważana za jego mistrzowskie dzieło, jest długim mono- dialogiem Carmen, kobiety z miejskiej klasy średniej o bardzo wąskich światopoglądzie i mentalności, przed zwłokami męża Maria, nauczyciela liceum o poglądach lewicowych, przez które spędził pewien czas w więzieniu, za czasów frankizmu. Żona wyrzuca mu (powtarzając to mnóstwo razy), że m.in. nie kupił samochodu (podczas, gdy wszyscy sąsiedzi i znajomi kupili), nie zarabiał dużo, źle wychował dzieci (syn-demokrata) i traktował przedstawicieli niższych klas społecznych jak równych sobie. Poza zawartością egzystencjalną, powieść jest satyrą na mierność klasy średniej wystawionej na upadek gospodarczy za czasów frankizmu.

Przedmowa Joanna Petry.  

źródło opisu: Wikipedia