Na Pisma podróżnicze Ferdynanda Goetla składają sie najciekawsze fragmenty jego książek: Przez płonący Wschód (1924), Egipt (1927), Wyspa na chmurnej Północy (1928) oraz Podróż do Indii (1933).

„Przyglądając sie biografii Goetla pod kątem podróży jako figury jego losu, możemy dojść do wniosku, że zawarty w niej jest pewien stały pierwiastek, skazujący go na ciągłe wygnanie, na wieczną wedrówkę, w której zresztą nie znajdziemy nostalgii czy żalu. Z łatwością natomiast dostrzeżemy okraszony sarmacką rubasznością twardy upór, aby poznawać świat mimo wszystko i nieustannie przez doświadczenia. Ta nowoczesna wrażliwość estetyczna sytuuje Goetla w gronie takich twórców jak Melchior Wańkowicz, Józef Mackiewicz, Ksawery Pruszyński czy Zbigniew Uniłowski.”
(ze Wstępu Idy Sadowskiej)

Pisma podróżnicze ukazują sie jako pierwszy tom Dzieł wybranych Ferdynanda Goetla