Węgry, 1956 rok: na ulice Budapesztu wjeżdżają czołgi, rewolucja kończy się klęską. Katalin opuszcza swoją rodzinę i ucieka przez zieloną granicę na Zachód. Zostawia męża i dwoje dzieci, którzy zaczynają wędrować po kraju, zatrzymując się w domach bliższych i dalszych krewnych: Bánk z mistrzostwem i ciepłem rysuje przed czytelnikami galerię zwariowanych postaci na egzotycznym tle węgierskiej prowincji. Dla Katy i Isti ta podróż jest zarazem podróżą w głąb własnych, wyimaginowanych światów. Historia opowiedziana przez Zsuzsę Bánk, której rodzice także uciekli z Węgier w 1956 roku, to przepiękna powieść o tęsknocie, o poszukiwaniu miłości i o końcu dzieciństwa, który jest zarazem końcem niewinności.