Na mapie nakreślonej przez okupacyjną korespondencję jest Warszawa, Kraków, są Krzeszowice, Rudawa. Przyjaciele Kazimierza Wyki, których listy przetrwały, podejmują życie na różnych poziomach. Wewnątrz swojego czasu nie są jeszcze wzniośli, lecz codzienni.

Jak więc żyli? Co zaprzątało ich umysły? Na co czekali, prócz końca wojny? Nie wszyscy ją przeżyją. Młodzieniec, którego z zachwytem poznają Miłosz i Andrzejewski, widząc w nim od razu poetę ponad miarę czasów, zginie. Najstarszy i najbardziej sceptyczny Karol Irzykowski to cywilna ofiara powstania. Odejdzie Karol Ludwik Koniński, zostawiając Uwagi 1940–1942. Zamazuje się mapa niewielkiego skrawka Małopolski — Generalnego Gubernatorstwa — zaś małe podróże do Krzeszowic osiągają wymiar mitologiczny.