Fenomen podróży artystycznej oraz podróżującego artysty należy do najważniejszych faktów artystycznych i historycznych w dziejach sztuki. Rytm i geografię artystycznych wojaży kształtowało bardzo wiele czynników, a motywacje samych artystów bywały nadzwyczaj złożone. W tym tomie przedstawiony jest wielopłaszczyznowy obraz artystycznych wędrówek znanych malarzy i pisarzy od XVIII do XX wieku, a także interpretacje metafor odnoszących się do pojęcia podróży (na przykład w słynnej przypowieści o jaskini w Rzeczypospolitej Platona czy wyjaśnianie znaczenia podróży w myśleniu Nietzschego) i świadectw, które są nie tylko śladem peregrynacji w wymiarze przestrzennym, ale również odkrywaniem czy przypominaniem swojego wewnętrznego "ja".