W dole przewijał się nizinami Bug, wypływając z lasów i wstęgą-wstęgązanurzając się znowu w lasy sine. Daleko leżało Podlasie. Wioski, łęgi,pola, cerkwie połyskujące w zachodzie słonecznym. śniadą dal ciągnęłasię ta ziemia niska, cicha i smutna. (Stefan Żeromski)Nadbużna okolica podlaska nie jest ani piękna, ani wesoła, ale tęskniepoważna i pokochać się w niej można.(Józef Ignacy Kraszewski)Autor zaprasza na niekonwencjonalną wędrówkę wzdłuż wschodniej granicyPolski, od Drohiczyna nad Bugiem do ..Medyki koło Przemyśla. Jest towyprawa w barwny i naprawdę nieco egzotyczny świat pogranicza, w którymocalały jeszcze relikty naszych dawnych Kresów. Trasa wiedzie bowiemwzdłuż historycznego pogranicza etnicznego, gdzie w średniowieczuposuwające się od wschodu ruskie osadnictwo z Wołynia i Rusi Czerwonejzetknęło się z postępującym od zachodu osadnictwem mazowieckim imałopolskim. Dawne stosunki etniczne i religijne zostały zaburzone przezpowojenne wysiedlenia ludności ukraińskiej. Mimo to jednak mamy doczyniuenia na tych ziemiach z mozaiką różnych wyznań i grup ludności.Elementami tej mozaiki stanowią: prawosławni Białorusini w Drohiczynie iich barwne święto Jordanu, potomkowie dawnych nadbużańskich unitów -dziś katolicy - i ich sanktuaria w Pratulinie i Kodniu, neounici wKostomłotach, prawosławny klasztor w Jabłecznej, Ukraińcy-grekokatolicy wChotyńcu i Ukraińcy-prawosławni w Kalnikowie. Znaleźć też można śladypo innych "egzotycznych" mieszkańców terenów nadbużańskich: Tatarów wLebiedziewie, niemieckich "olędrów" z Meklemburgii oraz Żydów, poktórych zostały dziś synagogi i stare cmentarze. Wreszcie przyroda: dolina Bugu - rzeki dzikiej i nieuregulowanej. Rzekazachowała swój naturalny charakter - kręty bieg z licznymi zakolami,starorzeczami i naturalną, bogatą roślinnością. Uroku rzece i całejtrasie wędrówki dodają nadbużańskie wioski, gdzie zachowała się jeszczetradycyjna zabudowa drewniana, a obejścia zdobią drewniane płoty iogródki z malwami.Wszystko to tworzy typową dla Kresów "egzotyczną" mieszankęetniczno-kulturowo-religijną, o której większość Polaków ma jedynieblade pojęcie, bądź też zupełnie sobie jej nie uświadamia. Pewnym odbiciem owej mieszanki są tytuły rozdziałów przewodnika:1. Podlasie nadbużańskie2. Szlakiem męczeństwa unitów3. Forty, Tatarzy i neounici4. Z sanktuarium kodeńskiej Madonny do klasztoru w Jabłecznej5. Na nadbużańskich łęgach i skarpach6. Przez Polesie Wołyńskie7. Na Grzędzie Horodelskiej8. Dzikie Pola XX wieku9. Wołyń Zachodni10. W Kotlinie Pobuża11. Przez Roztocze Południowe12. Okolica zapomnianych cerkwi13. Brama Przemyska