Odwrócił się na pięcie. Na podłodze za sobą ujrzał sześć dorodnych szczurów. Siedziały z uniesionymi przednimi łapkami i wpatrywały się w niego. W przejściu dostrzegł osiem kolejnych. Były mniejsze, raczej normalnych rozmiarów, ale też przyjęły pozycję siedzącą. Nie ruszały się. Nie hałasowały. Patrzyły. Jon przełknął ślinę. Zaświecił latarką w inną stronę i zobaczył jeszcze więcej szczurów na zwalonej belce, która jednym końcem opierała się o podłogę. Siedziały w rządku, zupełnie bez ruchu i przyglądały mu się swoimi paciorkowatymi oczkami. Straszna prawda dotarła do Jona, jeszcze zanim zaczął oświetlać inne zakamarki pomieszczenia. Szczury były wszędzie!