Elina przyłapuje pijaną Martinę w ramionach męża. Kiedy jednak skruszona dziewczyna przedstawia prawdziwą wersję zdarzeń, przebacza jej. Urażona opuszcza męża i wraz z Martiną wraca do Norwegii, aby rozpocząć wszystko na nowo. Julia odbywa z Geirem rejs po Morzu Karaibskim. Czuje się przez niego zaniedbywana i posądza go o romans z jedną z pasażerek statku. Z zemsty ląduje w łóżku młodego Anglika. Kiedy jednak emocje opadają, dostrzega swój błąd. Postanawia jednak nie wyjawiać mężowi, do czego pchnęła ją ślepa zazdrość. Tymczasem Elina dowiaduje się, że ma guza mózgu. Skomplikowana operacja na szczęście kończy się sukcesem. W szpitalu Elina zaprzyjaźnia się z Elisabeth, pacjentką leżącą na tej samej sali. Poznaje również jej męża, do którego, wbrew swojej woli, zaczyna pałać coraz większą namiętnością...

Przez kilka sekund patrzył jej w oczy, a potem zaczął całować opuchnięte powieki, mokre policzki i drżące usta. Początkowo oboje siedzieli nieruchomo, jak gdyby nie wierzyli w to, co się dzieje, lecz po chwili wtulili się w siebie, a ich pocałunki stały się namiętne. (…) Elina nie była już w stanie odróżnić krwi szumiącej w żyłach od szumu morza obmywającego skały. (…) Władanie nad nią przejęła jakaś nieznana jej dotychczas siła.  

źródło opisu: Videograf II, 2007