„Republika poetów” jest po części kompendium, dążącym do zsumowania wiedzy o podstawowych problemach literatury ostatnich dziesięcioleci. Rozdziały na temat wierszy Sommera, Świetlickiego, Zadury i Sosnowskiego potwierdzają hierarchię, kształtowaną od połowy lat dziewięćdziesiątych, choć szczęśliwie jej nie wyczerpują, a samych zaś poetów w hierarchiczności, czy kanoniczności nie więżą.
Jest przykładem lektury, w której łączą się i kooperują ze sobą historycznoliterackie, poetologiczne i filozoficzne komponenty interpretacji. W rezultacie otrzymujemy odczytania tyleż pomysłowe, a nawet odkrywcze, co ostrożne, sumiennie, erudycyjne, w większości przypadków lojalne wobec lektur zastanych, a przy tym niewątpliwie autorskie, dalekie więc od sytuacji, w której lojalność ta zmienia się w uległość.
Autorka lubi znać fakty, odsłaniać zasypane ślady, odsłuchiwać zapomniane opinie. Dzięki temu otrzymaliśmy bardzo ciekawe przypomnienie i dopełnienie obrazu lat osiemdziesiątych, zwłaszcza końca tej dekady, a także mnóstwa okoliczności, związanych z linią Miłosza, która jest dla tej książki czymś w rodzaju równika.  

źródło opisu: http://www.wydawnictwoemg.pl/
źródło okładki: http://www.wydawnictwoemg.pl/