Orwell w latach 40. bał się państwa wszechmocnego, zaś Burgess w latach 70. bał się państwa słabego, terroryzowanego przez rozmaite grupy nacisku. Książka składa się z dwóch części. Pierwsza to zbiór esejów, częściowo pisanych w konwencji wywiadu-rzeki, na temat Roku 1984 Orwella. Burgess odczytuje w nich powieść Orwella w sposób typowy dla Brytyjczyków, ale raczej obcy czytelnikom z byłego obozu radzieckiego. Nie jako paszkwil na komunizm, tylko złośliwą karykaturę Wielkiej Brytanii tuż po wojnie, kiedy nadal obowiązywała reglamentacja żywności i na poły skoszarowane życie codzienne.
Część eseistyczną czyta się znakomicie, ale stanowi ona przede wszystkim wstęp do powieści. Pisana w roku 1978 zawiera niesłychanie ponurą wizję przyszłości Wielkiej Brytanii w roku 1985, przez który drogą ku samozagładzie zmierza główny bohater Bevin Jones. Już jego imię i nazwisko to nawiązanie do orwellowskiego bohatera Winstona Smitha (Winston to aluzja do Churchilla, Bevin zaś nawiązuje do Ernesta Bevina, powojennego ministra spraw zagranicznych, za którego kadencji nastąpił demontaż brytyjskiego imperium).