Nostalgiczny, refleksyjny, to przepojony ciepłym humorem, to znów zaprawiony goryczą zapis przygód jednostki z historią, opowieść o braku naszej tożsamości - narodowej, społecznej, grupowej, indywidualnej... Z kolejnych sekwencji, krótkich, lecz dramaturgicznie zamkniętych wyłania się intymna prawda o ludziach, którzy muszą żyć w schizofrenicznej przestrzeni między Odrą a Bugiem, którzy przez całe dziesięciolecia żywili się przeszłością i w niej szukali trwałych wartości podstawowych.
"Skoro świt" to przejmujący rachunek zbiorowego sumienia, literacki bilans naszej kondycji.  

źródło opisu: opis wydawcy
źródło okładki: zdjęcie własne