Anna Iwaszkiewiczowa "jest artystą - jak pisze Paweł Hertz we Wstępie - całkiem wyzutym ze wszelkiego, wszystkiego nieraz niszczącego zawodowstwa i o książkach, obrazach i muzyce mówi po prostu jako o tym, co stanowi część jej własnego życia. [...] W tym, co pisała, wyróżnia się nade wszystko przewaga elementu filozoficzno-moralnego nad literacko-estetycznym."

W książce tej znajdziemy znakomite szkice, pełne refleksji o dziełach sztuki, i wspomnienia. Przedmiotem rozważań w szkicach jest twórczość trzech pisarzy, którzy szczególnie interesowali autorkę: Tomasza Manna, Prousta i Conrada.

Wspomnienia pochodzą z różnych okresów jej życia. Są tu notatki z lat 1923-1933, z ostatniego etapu wojny, wspomnienia o Szymanowskim, Kiepurze i piękne teksty poświęcone ulubionym przez nią miejscom: Ustce i Zakopanemu.

Wszystko to zebrała z czasopism i archiwum na Stawisku córka Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów Maria Iwaszkiewicz-Wojdowska.