"Wielkiego czasu wojny, gdy ludzie chadzali z losem swym za pan brat, a ze śmiercią nieprzeliczoną pod rękę, wiele ujawniło się miejsc, trysnęło nieprzebrane mnóstwo dróg, na których pierś o pierś potykał się z człowiekiem przeciwny los i czas niespodziewany.

Było z tego wiele światła, które na wieki zgasło, śmiercią pochłonięte, ale wiele zostało iskier, które płoną w piersiach żywych ludzi. Oddać te iskry innym, sprawić, żeby się ów ogień krzewił dalej i jeszcze dalej - to niezawodne szczęście pisarza".

Juliusz Kaden-Bandrowski, "Trzy wyprawy. Wyprawa do Polski - Wyprawa wileńska - Wyprawa na Kijów", Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Wrocław 1991, s. 6.  

źródło opisu: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1991.