W pracach humanistycznych obserwuje się obecnie wzrost zainteresowania problematyką rodziny. O rodzinie mówi się w tekstach autobiograficznych, w studiach historycznych i socjologicznych, w psychologii społecznej i etnografii. W badaniach historycznoliterackich problem obrazu więzi rodzinnych pojawia się rzadko i na marginesie szerszych zagadnień, np. autobiografizmu czy narodowych stereotypów. Książka Moniki Brzóstowicz poświęcona wizerunkowi rodziny w polskiej prozie współczesnej stara się tę lukę wypełnić. Autorka przedstawia polską prozę lat 1945-1970 w ujęciu interdyscyplinarnym. Pozwala to odnaleźć związki pomiędzy literaturą a dwudziestowiecznymi transformacjami społecznymi, które przyniosły zmianę znaczenia tradycyjnych pojęć rodziny i domu.  

źródło opisu: Poznańskie Studia Polonistyczne, 1998