W latach 40. w Ameryce radio było jedynym medium, które nie ograniczało się wyłącznie do informowania i rozrywki. Było czymś znacznie więcej - łączyło ludzi niezależnie od zajmowanej pozycji społecznej, czy przynależności do grupy etnicznej. Stanowiło istotny element ich życia. Woody Allen (filmowy narrator) z nostalgią przywołuje tamte czasy, tym bardziej, że odtwarza przy okazji własne wspomnienia z dzieciństwa. Nie jest to jednak film autobiograficzny. Reżyser - poprzez swoje młodzieńcze emoc..je i spostrzeżenia - ukazuje życie niezamożnej żydowskiej rodziny z rejonu Rockaway Beach, nowojorskiej dzielnicy Brooklynu. W tej licznej familii pełno jest ciotek i wujków - z ich nawykami, zabawnymi zwyczajami i marzeniami. Razem z sąsiadami tworzą barwny światek przedmieścia zasłuchany - zgodnie z duchem czasów - w dźwięki wydobywające się z radia. Film otrzymał nominację do Oscara w kategorii za najlepszy scenariusz. Na uwagę zasługuje muzyka - Allen wykorzystał wiele znanych melodii w wykonaniu, m.in. Millera, Jamesa i Goodmana oraz dawne nagrania Carioki, Tico Tico czy La Cumparsity.