Cagdas edebiyatimizin usta yazarlarindan Muge Iplikci, 17 Agustos depreminde kentleri yikilan, cocuklarini, ailelerini kaybeden kadinlarin gozunden anlattigi Yikik Kentli Kadinlar da hâlâ sarilmamis bir yarayi yeniden gundeme tasiyor. "Kitap, uzerinden yillar gecmesine ragmen tartisilacak bir suru konuyu barindiriyor. Bunlarin basinda deprem konusunda "alinmayan" onlemler basi cekiyor. Yoneticilerin bu konudaki duyarsizligi anlasilir gibi degil. Her sey bir yana bu soylesileri kaleme alirken kadin olmanin etrafinda orulmus olan engebeler kendiliginden merkeze oturmustu. Yasanan dramin bu gercegi oldugu gibi cirilciplak ortaya cikarmasi cok dusundurucuydu. Olup biteni gormek icin ne feminist literaturu bilmek gerekiyordu ne de bu konulara duyarli olmak. Her sey ayan beyan ortadaydi. Hâlâ oyle. Bugun Turkiye'de kadinlar uzerindeki baskiyi, onlara yonelik siddeti gordugumuzde hissettiklerimiz, hissedebileceklerimiz gibi. Depremin otesinde yasanan bir insanlik ayibiydi. Bu ayibin en buyuk bedelini odeyen/erse kadinlar. Tipki bugun kadin cinayetlerinde tanik olduklarimiz gibi."