to powieść wielowarstwowa, zawierająca w sobie diagnozę rzeczywistości współczesnej na wielu planach: psychologicznym, obyczajowym, społecznym i politycznym. Głównym bohaterem jest człowiek, który z pewnej perspektywy - w czasie i przestrzeni - patrzy na swoje dawne miejsce w życiu demokratycznej opozycji w Polsce, także po przełomie w 1989 roku. Punktem odniesienia dla tych wspomnień staje się klimat obyczajowy i polityczny współczesnej Francji, z jego gorączką antyamerykańską przed wybuchem woj..ny z Irakiem. Dodatkowy element dystansu tworzy nowa szansa na miłość, która po wypadku bohatera może okazać się dla niego ocaleniem. Holewiński opowiada o tej miłości, stosując dwa plany narracyjne, zderzając wrażliwość i systemy wartości obojga partnerów, patrząc oczami mężczyzny i kobiety, Polaka i Francuzki. To między innymi powoduje, że w książce w naturalny sposób nostalgia przenika się ze zwątpieniem, gorycz z nadzieją. Diagnoza rzeczywistości staje się niejednoznaczna, choć wiele w niej ostrych barw i tonów.