Zestaw do śmierci należy do najciekawszych powieści eksperymentalnych lat sześćdziesiątych. W odróżnieniu od innych utworów z tego kręgu, nie epatuje czytelnika nader wymyślnymi przekształceniami samej struktury powieściowej; wyjątkowość książki Sontag trzeba raczej przypisać interesującej koncepcji zarówno tematycznej, jak i stylistyczno-formalnej, która przywodzi na myśl dzieła Kafki, Borgesa i Hawkesa, jest to powieść o śmierci i umieraniu, podejmująca zarazem kwestię wzajemnych związków i konfliktów między rzeczywistością a fantazją, między snem a jawą. Bohater Zestawu do śmierci, Dalton (Duduś) Harron, w swym powolnym, halucynacyjnym zdążaniu ku śmierci przez koszmar współczesnego świata, stanowi niejako uosobienie człowieka naszego wieku, człowieka, w którym pragnienie autodestrukcji jest być może jednym z najsilniejszych, acz skrzętnie skrywanych impulsów.

[Z okładki]