"Złodziej ryb" Rafała Wojasińskiego to opowieść o pejzażach wsi kujawskiej, o żyjących tam ludziach, o przeżywaniu losu, w którym wyzwaniem jest przetrwanie kolejnego dnia. Bohaterowie 19 opowiadań nie tworzą historii, nie dążą do wielkich celów, nie uczestniczą w globalnej społeczności, idą przez życie bez pośpiechu, w otoczeniu przyrody, często wrogiej i bezdusznej. Ich plan dnia ogranicza się do ugotowania kapusty na słoninie, zbudowania łapki na szczury czy wypicia wódki ze znajomym, z którym dużo się nie rozmawia, bo nie ma o czym.

Ale, paradoksalnie, bohaterowie Wojasińskiego nie ukrywają się przed losem, nie przeczekują, nie wycofują się, ale biorą się z życiem za bary w jedyny, według nich, skuteczny sposób. Poddają się naturze, jej procesom i rytmom. Czy to pierwotna mądrość tkwiąca w tych ludziach, czy brak umiejętności radzenia sobie w życiu? Wojasiński broni swoich bohaterów pokazując ich męstwo w mierzeniu się z rzeczywistością w jej wielkich, pierwotnych wymiarach: przemijania, samotności, śmierci. Marek Nowakowski dostrzega w twórczości Wojasińskiego prawdziwą rewolucję: "Przed dwudziestoma z okładem laty pisałem o potrzebie trzęsienia ziemi w polskiej literaturze. Tak pisząc miałem nadzieję, że wreszcie pojawi się dziki pisarz. - pisze we wstępie do książki i konkluduje: - Może to Rafał Wojasiński?" O AUTORZE Rafał Wojasiński urodził się w 1974 r. w Lubrańcu. Z wykształcenia jest filologiem, z powołania pisarzem. Pracował jako nauczyciel i dziennikarz, publikował między innymi w Przekroju, Nowej Wsi Europejskiej, Gazecie Lwowskiej, a także w pismach literackich (m. in. w Twórczości, Odrze, Nowej Okolicy Poetów, Akancie). Laureat pierwszej nagrody w ogólnopolskim konkursie literackim "W poszukiwaniu następców Jana Kasprowicza" (1992 r) i trzeciej nagrody im. Edwarda Stachury (2000 r.). Debiutował w 2004 r. zbiorem opowiadań "Złodziej ryb". Jest tegorocznym laureatem nagrody "Pióro Zeptera" za "Debiut Roku 2004".