Prawdziwe ożywienie studiów nad francuskim teatrem średniowiecznym przyniosły lata osiemdziesiąte XX wieku. Odnowa ta była niewątpliwie związana z ogólnym wzrostem zainteresowania teatrem, obserwowanym w tym właśnie okresie. Prowadzone w tym czasie poszukiwania stawiały sobie za cel zrozumienie teatru średniowiecznego w świetle współczesnych dokonań i odkryć. Wykorzystywały wiedzę z zakresu socjologii, antropologii historycznej, historii i architektury, a przede wszystkim teorii teatru. Teatr średniowieczny, żarliwy, głośny i namiętny, ignorujący reguły i ustane formy, stał się o wiele bliższy pokoleniu, które współtworzyło współczesny teatr eksperymentalny, uczestniczyło w ulicznych spektaklach, performance'ach, happeningach. Zarazem jednak renesans przedstawień misteryjnych ukazuje, że średniowieczna forma nie jest tak odległa i obca, jak mogłoby się wydawać.