Chyba nikt nie ma już dzisiaj wątpliwości, że studia nad dziejami i dorobkiem emigracji polskiej po 1939 roku, we wszystkich jej aspektach politycznych i kulturotwórczych, powinny być prowadzone przede wszystkim w Polsce, gdzie istnieje naturalna potrzeba zgłębiania wiedzy przez lata zakazanej zapisami cenzury. Szczęśliwie, pisanie historii wychodźstwa może być już wolne od manipulacji politycznych i oceny emocjonalnej, a przede wszystkim oparte na wiarygodnych przekazach źródłowych, których znaczna część znajduje się od niedawna w Polsce. Ogromny wpływ na taki stan rzeczy mieli i mają przede wszystkim krajowi archiwiści, muzealnicy i bibliotekarze, których zasługą jest odnalezienie i ocalenie wielu bezcennych dokumentów archiwalnych o wielkiej wartości historycznej. Wśród krajowych muzeów i bibliotek gromadzących dokumentację do dziejów emigracji jednym z najważniejszych (obok Biblioteki Narodowej, Ossolineum i Muzeum Literatury) jest Archiwum Emigracji Biblioteki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.