Najlepsza książka o literaturze kryminalnej na polskim rynku! "Etnolog w Mieście Grzechu" to wyjątkowa i pasjonująca opowieść o literaturze kryminalnej napisana z perspektywy wybitnego antropologa i poczytnego autora kryminałów, pokazująca, jak wspaniałym źródłem wiedzy o świecie jest powieść kryminalna. Czytelnicy kryminałów znajdą tu informacje o swoich ulubionych tekstach podane w sposób, jakiego się nie spodziewają. Badacze kultury i literatury zachwycą się podjęciem tematu rzadko obecnego w rozważaniach akademickich i sposobem jego ujęcia. Wszyscy zaś dadzą się porwać niezwykłemu talentowi pisarskiemu Mariusza Czubaja. Mariusz Czubaj (ur. 1969) - antropolog kultury, autor powieści kryminalnych. Pracuje w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. Jego badania koncentrują się wokół problematyki kultury popularnej. Opublikował książki: Biodra Elvisa Presleya. Od paleoherosów do neofanów (WAiP, 2007), W stronę miejskiej utopii. Szkice o wyobraźni społecznej (Academica, 2007), Krwawą setkę. 100 najważniejszych powieści kryminalnych (wraz z Wojciechem J. Bursztą, Muza, 2007). Jest współredaktorem tomu Kontrkultura. Co nam z tamtych lat? (Academica, 2005). Redaktor kwartalnika "Kultura Popularna". Współpracuje z Ośrodkiem Badań nad Przestrzenią Publiczną, prowadząc badania dotyczące antropologii sportu. W przypadku literatury kryminalnej łączy teorię z praktyką. Wraz z Markiem Krajewskim napisał powieści Aleja samobójców (WAB, 2008) oraz Róże cmentarne (WAB, 2009). Za powieść 21:37 (WAB, 2008) otrzymał Nagrodę Wielkiego Kalibru dla najlepszej polskiej powieści kryminalnej i sensacyjnej 2008 r. Fragmenty recenzji "Świetne skojarzenia, doskonały warsztat badawczy, naukowa wyobraźnia i ambitny cel książki sprawiają, że Etnolog w Mieście Grzechu zasługuje na bardzo wysokie noty. Czubaj zdał dzięki tej książce podwójny egzamin: jako licencjonowany badacz kultury, sprawnie korzystający z dorobku humanistyki, jak i rozpoznany już i doceniony autor powieści kryminalnych". Waldemar Kuligowski "Książka ta zadowoli zarówno czytelnika mniej przygotowanego do naukowego trybu narracji, jak i specjalistów z dyscyplin humanistycznych, tych przede wszystkim, którzy mają otwarte głowy. Decydują o tym dwa względy. Po pierwsze niewątpliwy talent pisarski autora, na równi precyzyjnie formułującego sądy, jak i przedstawiającego je potoczyście i niestandardowo. Po drugie - jego wiedza, dociekliwość i zdolności analityczne. W sumie daje to efekt w postaci zwartego, pełnego treści i umiejętnie budowanego toku dowodzenia prowadzącego do konkluzji, że osiągnięcia naukowe rodzą się najpierw ze zdziwienia i pasji, a potem starannej wiwisekcji przedmiotu owych pierwszych fascynacji". Wojciech Józef Burszta