Moses Herzog, czterdziestosiedmioletni były wykładowca, przeżywa poważny kryzys emocjonalny, intelektualny i moralny. W swym domu w górach pisze listy – w głowie lub na papierze – do przyjaciół, rodziny, swego psychiatry, polityków, filozofów (do Heideggera i Nietzschego), a nawet do samego Boga. Próby ponownego nawiązania kontaktu z rodziną utwierdzają go w przekonaniu o własnej odmienności. Bliscy widzą w nim bowiem człowieka chorego psychicznie i namawiają na leczenie. Herzog wraca jednak w góry, by tu – po licznych podróżach mentalnych i rzeczywistych – odnaleźć względny spokój, a w każdym razie powrócić do stanu... w którym nie ma żadnej wiadomości dla nikogo.