Jest to praca poświęcona szeroko rozumianemu środowisku politycznemu skupionemu wokół osoby Jana zamoyskiego. Autor, analizując korespondencję powstałą w tym kręgu, pokazuje, w jaki sposób Wielki Kanclerz potrafił zbudować stabilne zaplecze społeczne i polityczne, które określiło jego wyjątkową pozycję w państwie. Nakreślony w książce obraz różnorodnych więzi międzyludzkich gwarantujących spoistość stronnictwa politycznego w Polsce przełomu XVI i XVII wieku przedstawia sposoby funkcjonowania takiego ugrupowania i jego oddziaływanie na struktury władzy państwowej. Czytelnik znajdzie tu również mechanizm socjopolityczny zdecydowanie przekraczający ramy badanej epoki: formułę stronnictwa, które nie mogło przegrać ponadczasowy model partii niezniszczalnej, bo osadzonej w nieformalnych strukturach patronatu i klienteli.