Książka stanowi zbiór szkiców poświęconych reprezentacji (męskiego) homoseksualizmu w literaturze polskiej. Ramy chronologiczne pracy obejmują niemal cały XX wiek. Podobnie szeroko nakreślone są granice genologiczne - autora interesuje proza, liryka, ale także zagadnienie recepcji twórczości literackiej eksponującej tematykę homoseksualną.
Z pracy Wojciecha Śmiei wyłania się klarowny obraz specyfiki polskiej "literatury homoseksualnej" - szkice problemowe ujęte zostały w klamrę szerszego zamierzenia teoretycznego. Autor stara się dowieść swoich tez dotyczących:
- statusu genologicznego pojęcia "literatura homoseksualną";
- periodyzacji sposobów reprezentowania homoseksualności;
- niemożności wpisania rozwoju polskich sposobów reprezentowania homoseksualności w "quasi"-uniwersalne. wzorce, np.: przedemancypacyjność - emancypacja -postemancypacyjność;
- stylistycznej, tematycznej i strukturalnej inspiracji twórczością Gombrowicza wśród autorów "literatury homoseksualnej" lat osiemdziesiątych;
- roli stereotypów narodowych i katolickiej religijności w konstruowaniu homoseksualnej/gejowskiej podmiotowości w literaturze dwóch ostatnich dekad XX wieku.  

źródło opisu: UNIVERSITAS, 2010
źródło okładki: http://www.universitas.com.pl/