Mój bliski przyjaciel i tłumacz nigdy mi nie wspominał, że Sirmione, jedno z najpiękniejszych miejsc klasycznego antyku, zawdzięczało swój obecny kształt jego pracy. Żałuję, że nie byłem ze Stanisławem w tylu innych miejscach we Włoszech, w których pozostawił ślad swej ręki, od Luni po Castelseprio. Pamiętam, ile razy mówiłem: „Mam takiego przyjaciela z Polski, który zna Włochy lepiej niż my wszyscy”. […] Stanisław był zbyt dyskretny i pełen taktu, by rozwlekać się na temat swoich myśli, upodobań lub powodów do irytacji. Ale pozwalał, by można je było wyczuć.

Roberto Calasso

Był człowiekiem (czytelnikiem, rozmówcą, przyjacielem) niezwykle skupionym i uważnym. To go wyróżniało, zwłaszcza że żyjemy w epoce powszechnego rozproszenia uwagi. […] Był humanistą, wydarzenia i książki osądzał nie kierując się nigdy modą, nastrojem, kaprysem chwili, tylko wizją całości ludzkich spraw. […] Miał w sobie prawość, której nigdy nie wystawiał na pokaz.

Adam Zagajewsk