Można powiedzieć, że Bruno urodził się na przekór, ale takie psychologiczne wyjaśnienie jego kłótni ze światem nie jest wystarczające. Potrzebna byłaby szczegółowa analiza socjologiczna jego miejsca. Musielibyśmy zastanowić się nad kształtem Polski Bruna, która urodzona na pograniczu kultur i cywilizacji małomiasteczkowych ukazuje się nam jako konglomerat prawdziwie egzotycznych właściwości. Oto prowincja, której Bruno nie temperuje pastelowymi barwami. Przeciwnie, zaostrza jej obraz. Nie ukrywa tego, co drastyczne, a nawet wulgarne.
Mamy więc krainę nieobecną w naszej literaturze; krainę zachowującą swój własny system wartości, język. Prawdziwy tygiel, gdzie w zmieniających się okolicznościach następują przewartościowania i kształtuje się nowy obyczaj.
Z tej Polski, prawdziwej w swej brzydocie i przejmującej, Bruno próbował uciec. Musiał się jednak przekonać, że autentyczna literatura nigdy nie sprzyja ucieczkom. Toteż brnął coraz głębiej.
Krzysztof Nowicki, „Milczewska okolica”  

źródło opisu: Czytelnik, 1989
źródło okładki: Zdjęcie autorskie