Powieść porusza typowe dla autorki tematy alienacji i transcendencji, przemocy i duchowości, wolności i zniewolenia, oddzielenia i wspólnoty, osadzone w zdumiewającym kontekście zadziwiająco bliskiego, rozbitego świata roku 2032. Wędrówki Lauren Olamina, bohaterki Przypowieści o siewcy, nagrodzonej w 1994 roku nagrodą Nebula, relacjonuje jej córka Larkin, występująca również jako Asha Vere. Opowieść snutą przez córkę przeplatają rozdziały w formie dziennika matki. Na tle toczącej się wojny, nękającej cały amerykański kontynent i Stany Zjednoczone pod przywództwem ultraprawicowego, fanatycznie religijnego prezydenta, powieść ukazuje społeczeństwo, którego fundamentalne struktury zostały rozbite. Mimo to, o dziwo, w tej powieści życie ludzkie pomyślnie trwa dalej, a młoda Lauren, znana czytelnikom z Przypowieści o siewcy, przeobraża się w silną, dojrzałą postać kobiecą, złożoną, lecz całkowicie wiarygodną.