This is the other book in the Homo Duplex series, it's said to be #1; but it's not really decided right now. I found it to be very interesting though, it's about Roman Polanski and the Manson murders (though different names are used). It's over 1000 pages long, but I wasn't bored.

februari 2011

Het schervengericht van AFTh van der Heijden was weer een boek voor mijn Nederlandsliteratuurlijst, waarmee ik nu toch wel bijna klaar ben. Ik was wel benieuwd naar het verhaal en bereid om de 1051 pagina's die het boek vullen te lezen. Het levert ook meteen de meeste punten op voor Nederlands... Vorige week zondag begon ik dapper in dit boek, en gisteren las ik het, ziek in bed, alweer uit. Een voorbode van een positieve reactie?

Het boek heeft een drietal hoofdverhaallijnen die samen komen in de Californische gevangenis Choreo aan het einde van de jaren '70. Filmregisseur Remo Woodehouse wordt voor psychiatrisch onderzoek drie maanden opgesloten nadat seks gehad zou hebben met een minderjarig meisje. Als vrijwillige schoonmaker voert hij gesprekken met medegevange Scott Maddox. Beide blijken onder een valse naam in Choreo te zitten. Wanneer Remo erachter komt dat Maddox de sekteleider is die zijn vrouw op beestachtige wijze heeft vermoord, bereiken de gesprekken een nieuw level. Van een afstandje kijkt gevangenbewaarder De Griek toe en probeert hij de boel te regisseren.

Het is al snel duidelijk dat dit boek gebaseerd is op Roman Polanski en de moord op diens zwangere vrouw. Hoewel het boek door het aantal pagina's misschien langdradig lijkt, heb ik het zo niet ervaren. De verhaallijnen lopen door elkaar en het is soms even uitvogelen waar en in welke tijd we nu weer aanbeland zijn, maar echt lastig te volgen is het niet. Ik vond de verhalen (het zijn er eigenlijk meer dan alleen die ene) boeiend en interessant om te lezen. Nog niet zolang geleden is Polanski opgepakt vanwege de zedenzaak waarvoor hij in het boek ook al in de gevangenis zat; en dat was eigenlijk ook waar ik hem vooral van kende. Verder geeft het ook een beetje een beeld van de tijdgeest eind jaren zestig en begin jaren 70. Ik vond dat het boek lekker weglas, dat is ook wel prettig bij zo'n dikke pil. De schrijfstijl vond ik ook wel prettig om te lezen en ik heb me geen moment verveeld met het boek. Kortom, iemand die niet terugschrikt van een behoorlijk dik boek raad ik het aan. Het verhaal gaat niet altijd even snel, maar dat maakt niets uit. 4 sterren van mij.

This book is part of a very weird series. The author has named it (for the time being) "Homo Duplex #0" but will only decide the right order after completing the whole series (presumably around 8 books, proven writing speed in this series: George RR Martin-level). Anyway, I really enjoyed reading the other books so far in this series, but this one disappointed me. I haven't decided yet if I will continue reading the series,...

Ik had voor mijn lijst twee jaar terug 'Het Schervengericht' (Homo Duplex #1) gelezen, en die was me boven verwachting goed bevallen. Vandaar dat ik ook benieuwd was naar dit boek, dat daarvoor hoort (alhoewel AFTh gezegd heeft dat de echte volgorde pas besloten kan worden nadat alle delen verschenen zijn).

Maar ik vond het een enorme tegenvaller. Pretentieus quasifilosofisch geneuzel. Een wel heel makkelijke manier om alle fouten in het plot te verhullen. Gewoon langdradig.

Het kon me niet boeien, niet voor niets deed ik zolang over dit boek. Ik raad het niemand aan, lees dan toch (hoewel nog dikker) Het Schervengericht.